Paasei

Fijne paasdagen als eerste in plaats van laatste woord!!!
Als iemand van jullie trouwe en vermoeide lezers zich herinnert waar Pasen voor staat win je een weekend Gent all-in! Als het er meer zijn dan ik op het moment voorspel ga ik de prijs mogelijk versoberen (zonder ontbijt en badgebruik).

Ik zal vertellen over mijn toelatingsproef van drama omdat ik verschillende mensen nieuwsgierig heb gemaakt en het bovendien het meest spectaculaire stuk zal worden van dit weerbericht;
Met de teksten iedere dag in mijn hand naar werk lopend, in de pauze bij mijn mueslibol en water, in de avond bij het toetje en schijnsel van het kaarslicht en op de wc tijdens…tijdens veel bezigheden van de dag, zou je denken dat ik de teksten moeiteloos kon opnoemen en het zelfs heb aangepast daar waar het verbetering behoefde. Het tegenovergestelde was helaas het geval. Ik voelde een enorme weerstand telkens wanneer ik de stukken las. En zoals je begrijpt kwam ik veel in die weerstand terecht.

Ik heb drukke dagen en daaraan zou je het kunnen wijten maar dat vind ik niet geheel terecht. Er was meer voor nodig dan opgezette benen van een dag acties verkopen en het zien van mensen die lachen als ik astu zeg. Ik ben gewend toneel te spelen met andere mensen om mij heen en al spelende de wijs mijn weg te vinden in de teksten. Teksten zijn dan slechts een geheugensteuntje voor een kader en geen uitgaanspunt. Dat vond ik ze op deze manier wel en dit maakte mij lui.
Ik heb met verschillende stemmen de woorden gerepeteerd, gekke gezichten in de spiegel getrokken (net zo lang totdat ik mezelf niet meer herkende als ik dat al deed) en telkens op andere plekken gestudeerd maar niks maakte dat ik het gevoel kreeg wat ik mij herinner van de toneelcursus(sen) in Nijmegen. Daarbij was mijn eigen act of liever performance (jaja) al drie keer veranderd en had het vermoeden dat het daar niet bij zou blijven.

De open dag van de opleiding maakte de zaak niet beter. Hoewel ik met een leuk meisje in contact kwam voelde ik mij niet op mijn gemak. Ik vind het moeilijk als een leraar zegt “Als ik naar het toneel ga heb ik geen zin om mijn eigen clichés terug te zien. Ik hou van toneel waar dingen gebeuren die in het dagelijkse leven niet gebeuren.”
Niks mis met die mening alleen wil ik dat dit een mening blijft en geen kader voor de opleiding . Die indruk kreeg ik na de eerste voorstelling te hebben gezien (van de twee voorstellingen op de open dag) van een paar studenten en had toen mijn bedenkingen. Ik vond het een leuk stuk (er liepen een stuk of dertien jongeren op een veld buiten. Ieder bezig met zijn eigen handeling die vervolgens verwikkeld raakte in die van een ander.) maar het was niet mijn stijl. Het tweede stuk vond ik erg goed en was ervan onder de indruk.
Maar met deze mix aan gevoelens en ervaringen kun je voorstellen dat ik niet te best was voorbereid op hun eisen.

De dag van de waarheid (afgelopen maandag) was aangebroken en ik had in grote lijnen de avond tevoren mijn act bedacht en werkte deze verder uit al lopend naar het zenuwcentrum. De moderne tekst kende/ken ik volledig uit mijn hoofd en de rest gedeeltelijk. In lokaal “L5” zat een groep van dertien “acteurs” te wachten (ze hebben wat met het getal dertien of misschien trekt het mij). Er werd verteld dat we na elkaar naar binnen moesten komen en zelf de volgorde mochten bepalen als er maar telkens iemand klaar stond. Ik had direct twee meiden gevonden die mij sympathiek leken. En samen zijn we de tijd doorgekomen met lachen, zenuwachtig gepraat en in ons lot beruste uitlatingen. Toen ik aan de beurt was moesten een paar beoordelaars eerst een sigaret buiten roken (het is dat ik geen sterallures heb…hihi..). In die tijd kon ik mijn muziek klaar zetten.

…..”Oke, Chantal je mag komen!”…….slik…..stap…stap…Ik ga op de vloer zitten met en halfvolle tas en een riem met mijn identiteit om mijn schouders. Ik kijk naar mijn tas en daarna erin. Bekijk mijn omgeving en bedenk mij iets. Sta op en zet het liedje van Axelle Red, “sensualite” op en begin te dansen (combinatie Fawlty Towers en Exelle Red zelf) en stop mijn identiteit in mijn tas. Na het liedje ga ik mijn omgeving anders inrichten en maak foto’s van het resultaat. Ik stop voorwerpen in mijn tas en ga op de grond zitten. Ik kijk in mijn tas en bedenk mij iets. Ik sta op en zet het liedje van Nina Simone op “little girl blue”. Kijk nog een keer naar mijn tas, kijk verdrietig en ongemakkelijk en loop weg van mijn tas….EINDE!

Tja, wat ik probeerde weer te geven in dit fascineerde en prachtig geregisseerde stuk van moi, was mijn leven vanaf het moment dat ik de beslissing nam naar Gent te verhuizen tot nu.
Ik was er niet vanuit gegaan dat zij dit direct begrepen () maar door deze symbolische weergave kon ik de emoties kwijt die ik kwijt wilde.

Na mijn act mocht ik verder met een stuk van Shakespeare. Net de tekst die ik niet goed had geleerd. Dit maakte mij onzeker en ik voelde weer die weerstand als een trouwe vriend zonder genade. Ik begon en improviseerde meer dan de helft. (Constatering; improviseren werkt alleen als je niet zenuwachtig bent. )
Oke, tweede tekst het vertaalde gedicht van shakespeare…ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!!! Nee nee ik wil niet!
“Oke, Chantal je mag even wachten buiten dan komen je zo halen.”
……..flauwe lach….slik….
”Chantal, kom maar.” “We zien het niet zitten om met je in zee te gaan. Je maakt niet goed contact met ons, praat niet hard genoeg en komt te zenuwachtig over. Ik geloof best dat je veel in je hebt maar misschien moet je een andere artistieke uiting vinden.”
……Chantal: “Ja, ik hoor wat je zegt en ben het ermee eens maar heb het druk gehad met werken en ken daardoor mijn teksten niet goed genoeg (niet geheel de waarheid!!). “
“Daar kunnen wij niks aan doen. En daarbij heeft het niks met de teksten te maken het zit er gewoon niet in.”
Chantal: “Nou, in ieder geval bedankt voor de kans. Tot ziens”

Hierna met mijn lotgenoten op de Graslei in de zon gezeten en zwart, wit gerelativeerd. (Leuke meiden, dank jullie wel!!)
Ik ben niet teleurgesteld in mezelf. Ik heb geprobeerd mijn weerstand te boven te komen maar dit is mij niet gelukt. Het zal niet voor niks zijn geweest. Het is slechts een begin van een zoektocht naar wat ik wil en hoe.

Je vraagt je misschien af waarom ik het stuk (act) liet eindigen zoals ik deed!?
Maar hopelijk ben je inmiddels alleen nog bezig dit stuk door te werken en is het je niet opgevallen (sorry voor de hoeveelheid!!!). In ieder geval zou ik mij uitleggen (nog even tanden op elkaar);
ik heb de eerste tijd veel geluk gehad met alles wat er op mij af kwam en ik ondernam tevens veel. Ik besefte de impact van mijn nieuwe leven niet. Deze impact is mij de afgelopen dagen duidelijk geworden. Mijn referentiekader in Nijmegen heb ik in 1 keer geruild met….een blanco. Iets wat ik zelf moet vormgeven. De eerste dagen teerde ik op de mijn “oude gevoelens” maar die kloppen op een gegeven moment niet meer met de nieuwe situatie. Ik ben inmiddels mijn blanco kwijtgespeeld maar heb ingezien wat omgeving, vrienden en werk met je persoon doen. Hier worden andere dingen in mij aangesproken dan in Nijmegen. Ook de mensen met wie ik omga veranderen mij. Ik stel mij vaak de vraag wat ik wil en niet wil. In Nijmegen hoefde ik mezelf die vraag niet constant te stellen.
De laatste dagen heb ik mij niet gelukkig gevoeld. Ik mistte bepaalde vertrouwdheden en had niet goed voor mezelf gezorgd. Gelukkig is daar verandering in gekomen en gaat het beter maar ik weet nu zeker dat het geen kattenpis is wat ik heb gedaan door te verhuizen ookal is het geen Australië waar ik naartoe ben gegaan (hoi Salima!).

Right! Ik ga Pasen vieren en vertrek morgen sinds lange tijd naar Vlissingen met de bus!!! Als de bus rijdt….zie ik morgen mijn aller aller aller liefste Gwen ….en de rest (vadertje Han is jarig)!!!

Ik wil ten slotte Ruud bedanken voor zijn geduld afgelopen weekend en voor de toffe tijd! Hoop dat je lekker hebt gefietst met je broer en ik drink er morgen 1 op je verjaardag! Ik heb tevens de foto toegevoegd die van ons is gemaakt door een fotograaf in opleiding. Hij had ons ingezet voor zijn project. Wie weet komen we nog ergens te hangen..hihi!

Liefs vanuit Ent!

Chantalleke