generaties verenigt u!
Door: Chantal
Blijf op de hoogte en volg Chantal
09 Februari 2007 | België, Gent
Ik wil jullie niet elke dag gaan lastig vallen met mijn verhalen zeker niet meerdere keren op een dag maar dit wilde ik nog kwijt.
Mijn oma en moeder zijn twee boeken die ik nog moet schrijven. Met hun kom ik in aparte situaties terecht. Vanaf het moment dat ze binnen komen tot het moment dat ze weggaan heb je het idee dat je je leven niet meer in eigen hand hebt.
Het eerste wat mij opviel was de enorme tas waarmee mijn moeder de trap op kwam. Het bleek een kerstpakket te zijn van oma. (Dat kon ik nog wel eens goed gebruiken.) Daarna kwamen de binnenhuisarchitecten in mijn moeder en oma los. Druk gediscussieer over wat ik nog zou kunnen schilderen en opknappen.
Na deze (vrij)blijvende adviezen zijn we iets wezen drinken en eten in Le pain. Een sjiek, jawel, biologisch eetcafé. Op de weg er naartoe wilde mijn moeder nog langs de winkels lopen (want die zijn in België erg verleidelijk) maar mijn oma had die behoefte minder. Gulden middenweg, dan maar deels langs winkels deels langs oude gebouwen (eigenlijk is alles oud in Gent). Toen we langs een etalage liepen waar een gaaf jurkje hing zei mijn moeder dat ze dat iets voor mij vond. Mijn oma zei echter iets te hard "Die waar die borsten uithangen?" Ik heb een Belg (die voor de winkel stond)nog nooit zoveel plezier zien hebben. (Weer een reden om incognito te gaan als die twee langs komen.)
Aangekomen bij het eetcafé duurt het een tijdje voordat alle generaties het eens zijn geworden over de zitlocatie, eetkeuze en betaalwijze (vooral wie gaat betalen). Mijn oma wil altijd betalen en gooit het geld van mijn moeder een eindje weg laat de kassajuffrouw verbaasd achter en vraagt zich hardop af of ze niet teveel heeft betaald want het was duur. In ieder geval weer een plek waar ik niet meer kom ( 1 verkeerd woord= 1 maand niet komen, 2 verkeerde woorden= twee maanden niet komen....5 verkeerde woorden= nooit meer).
Tot slot kwam het vreemde apparaat wat bij het kerstpakket hoorde van mijn oma erg goed van pas. Het was een soort ontstresser. Een trilapparaat wat je op je hoofd moet zetten. Ja, daar konden alle generaties wel om lachen. :-)
Hoop dat jullie er wat mee kunnen.....anders delete de informatie maar weer in je hoofd.
Mijn oma en moeder zijn twee boeken die ik nog moet schrijven. Met hun kom ik in aparte situaties terecht. Vanaf het moment dat ze binnen komen tot het moment dat ze weggaan heb je het idee dat je je leven niet meer in eigen hand hebt.
Het eerste wat mij opviel was de enorme tas waarmee mijn moeder de trap op kwam. Het bleek een kerstpakket te zijn van oma. (Dat kon ik nog wel eens goed gebruiken.) Daarna kwamen de binnenhuisarchitecten in mijn moeder en oma los. Druk gediscussieer over wat ik nog zou kunnen schilderen en opknappen.
Na deze (vrij)blijvende adviezen zijn we iets wezen drinken en eten in Le pain. Een sjiek, jawel, biologisch eetcafé. Op de weg er naartoe wilde mijn moeder nog langs de winkels lopen (want die zijn in België erg verleidelijk) maar mijn oma had die behoefte minder. Gulden middenweg, dan maar deels langs winkels deels langs oude gebouwen (eigenlijk is alles oud in Gent). Toen we langs een etalage liepen waar een gaaf jurkje hing zei mijn moeder dat ze dat iets voor mij vond. Mijn oma zei echter iets te hard "Die waar die borsten uithangen?" Ik heb een Belg (die voor de winkel stond)nog nooit zoveel plezier zien hebben. (Weer een reden om incognito te gaan als die twee langs komen.)
Aangekomen bij het eetcafé duurt het een tijdje voordat alle generaties het eens zijn geworden over de zitlocatie, eetkeuze en betaalwijze (vooral wie gaat betalen). Mijn oma wil altijd betalen en gooit het geld van mijn moeder een eindje weg laat de kassajuffrouw verbaasd achter en vraagt zich hardop af of ze niet teveel heeft betaald want het was duur. In ieder geval weer een plek waar ik niet meer kom ( 1 verkeerd woord= 1 maand niet komen, 2 verkeerde woorden= twee maanden niet komen....5 verkeerde woorden= nooit meer).
Tot slot kwam het vreemde apparaat wat bij het kerstpakket hoorde van mijn oma erg goed van pas. Het was een soort ontstresser. Een trilapparaat wat je op je hoofd moet zetten. Ja, daar konden alle generaties wel om lachen. :-)
Hoop dat jullie er wat mee kunnen.....anders delete de informatie maar weer in je hoofd.
-
09 Februari 2007 - 22:02
Joanne:
hahaha, ik zie het helemaal voor me. En dat boek over die twee generaties boven je... I'm gonna buy it! Dus begin maar te schrijven! Veel plezier in Gent en zorg dat je straks niet overal incognito hoeft te lopen! Hug -
10 Februari 2007 - 02:08
Salima:
Hey Chantal!
Wat leuk om te lezen dat je in Gent zit! Not really sure what ur doing, maar zo te lezen heb je het goed naar je zin. En ja, in Australie schijnt de zon ;) haha
Mail je snel!
xx -
10 Februari 2007 - 14:50
Linda:
Heej Chantal, superleuk om je verhaaltjes te lezen!! En wat een lekker maffe oma-met-trilapparaten heb jij?? Idd: generaties verenigd, wat nou kloof...??
Veel succes daar, LFS! -
10 Februari 2007 - 19:34
Anne:
hey hey zusie ge zit eindelijk in gent a.
ik hoop dat je de inwoners van gent wel even van tevoren heb geinformeerd over je komst en wat dat inhoud want als gent gelijk staat als rustig en getogen is dat nu natuurlijk verleden tijd het deze nieuwe inwoner hahaha.
ef zonder dollen zo aan je info te horen is het je allemaal goed verlopen ik vind het echt super tof voor je en ik heb het niet geteld maar ik denk dat dit de 100ste keer is dat ik zeg in dit geval typ dat ik zeker weet dat je een goede keus hebt gemaakt en dat het je allemaal gaat lukken {natuurlijk niet zonder enige chantal ackties die je later het liefst niet aan je kinderen verteld}
lieverd dat zeg ik je niet om je te ontmoedigen heur hahah.
ik kom echt super snel naar je toe van de week is de planning dus hou je vast ik ben echt super benieuwd.
gwenny wil chantalleke ook snel weer zien maar dat komt allemaal wel mischien komt ze van de week wel mee nou poeperd van me een hele hele dikke kus groetjes je zus{je} -
13 Februari 2007 - 18:40
Katja :
Heey Chantal! Echt super leuk zo'n weblog, je moeder heeft hem laten zien, en ik dacht ik zal eens een berichtje achter laten! Hoe gaat het daar in Gent? De foto's zien er super mooi uit in ieder geval en je moeder heeft ook laten zien waar je ongeveer woont. Lijkt me echt een leuke plaats en ik kom snel een keertje mee als de luitjes weer eens jou kant opkomen! Leuk dat verhaaltje over de generaties, ik kan het me helemaal voorstellen haha! Ik heb volgende week lekker vakantie (eindelijk :p) en ik ga over 3 weken met school op skireis! Heb ik echt super veel zin in.
Ik hoop dat ik snel eens kan komen kijken in Gent!
liefs xxx Katja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
