Beestenmarkt

Beestenmarkt

”Wat stelt je leven voor zonder Koran?!”
;deze gedachte moet als een griep in veel hoofden hebben gewerkt voordat afgelopen week mensen massaal gehoor gaven aan de actie van de krant “De Standaard”.
De reclame voor een gratis Koran en verzamelmap (voor bijlages over de Koran)begon ongeveer een maand geleden. Mensen die een abonnement hebben op "De Standaard" en kopers van de krant, kunnen op vertoon van een bon, hieraan geraken.
Deze “nauwkeurig” geplande actie wordt door boekhandel De Standaard (zover ik weet geen familie van de krant ) gesteund en gedragen. Het woord gedragen is hier niet overdreven te noemen. Ik heb als een borst gewerkt die voeding moet geven aan een baby van een paar dagen oud (kan even geen toepasselijkere vergelijking bedenken). Van de tien mensen die aan de balie stonden, kwamen er zeker acht voor de gratis Koran en map.(Pas vrijdag was dit afgenomen naar vijf van de tien.) Dit was geen giller geworden als “De Standaard” rekening had gehouden met een dergelijke opkomst. Dit was helaas niet het geval. Ondanks het feit dat ze een maand lang iedereen hadden geterroriseerd besloten ze maar 1000 exemplaren aan boekhandel De Standaard gegeven op de Kouter. Al de tweede dag om 14.00 uur, van de bijna twee weken durende actie, waren alle Korans op, weg, uitgeput!
Ik durf niet te zeggen hoe vaak ik het volgende heb gezegd;
“Sorry, helaas zijn de Korans uitgeput! Ik kan er èèn bestellen tegen inlevering van de bon. Dan kunt u er weer om komen in de periode van 25 April t/m 12 Mei. ….Nee, in Gent zijn ze helemaal uitgeput…… Ja, u kunt het proberen ergens anders maar ik schat de kans klein…. Ja, het is inderdaad snel gegaan!....Ik weet ook niet hoe ze het hebben georganiseerd….Ja, waarschijnlijk niet zo goed. …Ja, u bent nu zeker van een reservatie. …Ja, dat moet de Standaard garanderen….Ja, 25 April t-m 12 Mei maar dat staat ook op uw kaartje. …Ja, oke daaaaaaaaag!”
maar in ieder geval zo vaak dat mijn mond in een soort spasme terecht kwam waar het moeilijk uitgeraakte. Het deed mij nog het meest denken aan een grammofoonspeler die blijft hangen omdat hij het de luisteraar niet gunt om dat “rotliedje” keer op keer te laten horen.
Er was een moment waarop ik dacht doormidden gespleten te worden van mijn hoofd tot aan mijn tenen gelijk een boom door een bliksemschicht die op een open vlakte staat (ik ben theatraal). En voelde de behoefte achter de toonbank op de grond te gaan zitten en de reservaties over de balie te gooien elke keer als iemand het woord `Koran´ uit zou spreken.
Ik heb echter gekozen voor een alternatief: Een collega was zo begripvol om een blad uit te printen met een tekst die het mijne overbodig maakte. Goed, rasoptimist die ik ben, dacht ik daarmee elke klant tuk te hebben. Slechts twee van de acht van de tien klanten die aan de balie stonden voor de Koran en map, lazen de tekst die op het bord voor hun neus stond.
Toch scheelde dit op het eind van de dag twee of wat dwangneuroses.
Ik wil, nu ik de kans zie, de jongen bedanken die mij heeft gered van een Korandepressie door het voor elkaar te krijgen het heilige schrift onder de tram te laten vallen en met de uitkomst een tweede exemplaar ging vragen (wat mocht als hij beloofde dit exemplaar niet kwijt te raken in het landingsgestel van een vliegtuig). Elke keer als iemand om een گ vraagt kijk ik naar dit bijzondere exemplaar! Mijn dank is oneindig!
Ik denk wel dat ik de periode van 25 April t/m 12 Mei met een dodelijke griep op bed ligt mocht ik nog voor De Standaard werken!!!!!!!

Verder deze week, bij boekhandel De Standaard`;
-Weer een paar echte “global warming” diehards die het “intrigerende” verhaal van Al Gore kracht wilde bijzetten door een tasje te vragen voor hun mapje. (Tuurlijk….maar natuurlijk…monsieur et madamme…Als ik iets koop wil ik ook graag dat het actueel blijft en wat kan je in dit geval beter doen dan een tasje vragen??? Juist; een tasje vragen wat slecht is voor het milieu! Over duurzame ontwikkeling gesproken!)
-Een non die ik er van verdenk "Het penisboek voor haar" van Goedele Lievens grondig te hebben doorgenomen .
-Lieve kinderen die ik cadeautjes geef…..ook als ze een beetje stout zijn!
-Klanten die denken dat ik God ben en hun frustraties proberen te botvieren op mij (daar laat God zich voor lenen maar ik niet!).
-Lieve, grappige, verlegen, slechtziende, hard pratende, hardhorende en verassende klanten…

Oja, ik heb nog een prive-leven! Zou je vergeten als je bijna 40 uur in de week werkt, zoals ieder ander.
Lex, de lover van mijn moeder (hihi) heeft woensdag een kledingrek van de Ikea meegenomen die mijn mams voor mij heeft gekocht. Mijn kamer is een stuk aangenamer geworden en ik kan zien wat ik heb aan kleding!!! Erg fijn!
Aangezien Lex en ik niet vies zijn van een karweitje en weten hoe de vork in de klei blijft zitten hadden we het kledingrek in een half uur tijd in elkaar gezet. Ondanks de misleidende informatie van de Ikea die ruzies veroorzaken! (ze worden gesubsidieerd door advocatenbureaus die gespecialiseerd zijn in echtscheidingen en familieonenigheden ). Daarna ons zelf tegoed gedaan aan het eten van ´t Vosken, een lekker biertje en een goed gesprek!

Verder deze week gezwommen in een zwembad waar niemand zijn plek kent en als een zot de baan gebruikt.

Tot slot kan ik mededelen dat ik weer een fiets heb!!! Gekocht op de Beestenmarkt voor 20 euro met wat emotionele chantage.
Deze fiets heeft wel remmen, licht en een fietsbel in tegenstelling tot mijn vorige relatie.

Ik ben nu erg moe maar ga toch nog even stappen! Tot de volgende keer!

Liefs!!!!!!