Updaten

Tijd voor een behoorlijke update. De Gentse feesten liggen maanden achter mij en de “serieuze periode” is aangebroken.

Ter inleiding:
De baan als thuisbegeleider heb ik niet gekregen maar wel een opmerkelijk positieve brief in de plaats. Er was niet direct uit op te maken of ik het was geworden of niet. Het bleek een Vlaamse benadering om slecht nieuws op een positieve manier aan de vrouw te brengen.
Na de brief heb ik er de brui aan gegeven en genoten van de tijd die er overbleef bij de Standaard. Geld uitgegeven alsof ik een vast contract had en met vrienden afgesproken alsof niets anders mij bezielde :)
Zo was ik kapitein van de Titanic geworden.

Gentsche feesten
De waarschuwing uit diverse hoeken om de Gentse feesten in mijn voortuin niet te licht te nemen bleek overbodig. Inderdaad de Korenmarkt had bezoekers, en niet voor de muziek waar ik warm voor loop, maar het was te overzien. Mocht ik vlakbij het St. Jacobs wonen dan was een waarschuwing zeker op zijn plaats geweest. Chantal maakte geen gebruik van crisisbedden, maar heeft met een oogmasker en oordopjes als een prinses geslapen!
De feesten zelf: vaak sprak ik met meerdere mensen af waardoor het programmaboekje weinig functie had. Gelukkig trokken `Nicole Willes` van Finland en `The Van Jets` van België zich niks aan van mijn onvermogen een band uit te zoeken en hebben mij een leuk optreden gegeven.
(Voor de lege magen zorgde Ana, Heidi en andere vrijwilligers van ‘friends of the earth’. Zij maakten de lekkerste Bio-burgers. Tevens het enige wat gezond was tijdens de feesten!)
Maar na tien dagen Gent als pretpark voor dronklappen was ik opgelucht dat de stad weer van mij was. Verdraagzaamheid kent zijn grenzen!

Friends of the earth
Als vriendin van vrienden van de aarde had ik het erg getroffen met eetpartijen, feestjes, filmavonden en boombalfestivals(een soort van bijzondere volksdans ontstaan in Gent:-)
Nu is daar geen einde aan gekomen, maar mijn dierbare vriendin Ana Merino uit Spanje is naar Peru (daarna naar Marokko en weer thuis in Spanje). Ik mis haar ongelofelijk. We organiseerden geregeld feestjes en etentjes en hadden veel te bespreken en te lachen! Het gaf mij het gevoel dat het elke dag vakantie was of op zijn minst kon zijn.
Alsof Ana’s afscheid niet genoeg was hebben Heidi uit Amerika en Dascha uit Den Haag onze wereldberoemde Arteveldestad ook verlaten! Dat is het lot is van de mens die bevriend wil zijn met friends of the earth.
Goed tot de zomervakantie Ana! Dascha jou heb ik in de kerstvakantie opgezocht in Bosnie en Heide tot over een jaar!


Nieuwe huisgenote
Een tijd geleden heeft Eline aangekondigd eind augustus te gaan samenwonen met haar vriend. Per 1 september moest ik dan een nieuwe huisgenoot bemachtigen. Daar heb ik mijn best voor gedaan; advertenties geplaatst, vrienden benadert en kijkavonden gehouden.
Verschillende vragen kwamen in mij op. Deed ik er goed aan om jongens bij voorbaat uit te sluiten? Ik wist het niet. Toch blijkt het beter op mijn leeftijd iemand van de eigen sekse te kiezen. Voor de hand liggende redenen die ik niet hoef toe te lichten ….fijn! (Na één kijkavond was dit voor mij glashelder.) Maar op zoek naar een andere vrouw om het luxe appartement met ligbad mee te delen bleek moeilijker dan verwacht. De boosdoener; mijn klein slaapkamertje. Ter verduidelijking het gaat hier om een kamer van 3 bij 2,5 meter met een klein rotraampje wat uitkijkt op de koker van het appartement. Een plek waar alle geuren van het antieke pand samenscholen. Kortom een donker klein rothok met slechte ventilatie. Ik had er reeds zes maanden geslapen (meer vond ik niet humaan) en was van mening dat ik naar de `grotere` slaapkamer kon doorschuiven. Na een paar huisbezoekjes van geïnteresseerde bleek ik genoodzaakt mijn kamer op te pimpen (fout woord). Met mijn verfkwast en overall heb ik de muren doen oplichten en met een schaar heb ik het naar-kattenpis- stinkende-tapijt kapot geknipt. Het zag er direct stukken minder erg uit. Het werkte want Aline (nieuwe huisgenote) is ervoor gevallen. Aline is een ‘stuk’ jonger dan mij (23 jaar) en komt uit Oostenrijk. Aangezien de naam vergelijkenis toonde met `Eline` en zij amper thuis was dacht ik “doen!” Serieus: Aline was erg enthousiast en zag het zitten. De meiden daarvoor twijfelde. Sterker één daarvan wilde met mij en een paar anderen samenwonen in een villa. Ik heb voor Aline gekozen omdat ze zeker van haar zaak leek.
Nu wonen wij ongeveer 5 maanden samen en dat gaat goed. We hebben aan elkaar moeten wennen en het heeft even geduurd voordat we ons op het gemak voelde. Maar nu ben ik blij dat we ons leven in Gent samen kunnen beleven.
De grap is dat we een maand na onze relatie zijn verhuisd naar het appartement naast ons. De buren gingen verhuizen en hun appartement (nu de onze) was veel beter gerenoveerd en had een open keuken.
Ik weet niet of ik nog lang wil blijven wonen op de Korenmarkt maar voorlopig is het meer dan goed en blijft het een unieke plek.

Afscheid van de Standaard
Na de Gentse feesten bleef er weinig tijd over bij de boekhandel. Ik wist dat het goed was om te stoppen want tijdige oplossingen kunnen lang voortduren (zie ex-collega’s die het als een tijdelijke job beschouwde en er inmiddels 5 jaar werken ). Toch was de tijd bij de Standaard relaxed omdat ik mij weinig zorgen hoefde te maken en ik na werk alle energie had om leuke dingen te doen.
Uiteindelijk deftig afscheid genomen en enigszins verheugde ik mij op de vrije dagen die komen gingen. Ik had per slot van rekening in tijden geen fatsoenlijke vakantie meer gehad.
De eerste week beviel om die reden goed. Ik voelde mij vrij en blij. Aan het eind van die week zag ik het bewolkter worden. Rekeningen bleven komen maar er waren geen inkomsten. Het begin van de tweede week voelde wat vervelend aan en op einde zag ik het niet meer zitten. Kortom; vakantie is alleen vakantie wanneer je weet dat men je ervoor betaald. Niet als er geen einde aan komt en je geen vooruitzichten hebt. Mijn redding kwam snel…de Standaard…!! Mijn stoel was nog niet koud en ik ze konden me weer inzetten. Gelukkig voor mijn ex-collega’s in een ander filiaal. Daar heb ik uiteindelijk een drietal weken gewerkt.


Nieuw werk
Lang geleden in Nederland (precies een jaar op 6-02-2008 ) was ik bezig geweest met het verkennen van de sociale kaart van Gent. Er vielen mij bepaalde instellingen op en toen ik werk moest zoeken heb deze instellingen aangeschreven. Op nummer 1 stonden de instellingen van de ‘Broeders van Liefde”. De reden; ik vond “Broeders van Liefde” plezierig klinken en ging ervan uit dat er wat te halen viel.
Na een paar afwijzingen kreeg ik in september een telefoontje van Rudi (namen zijn belangrijk). De coördinator van leefgroepen met kinderen met gedrag en emotionele problematiek van het lager onderwijs. Hij vroeg mij of ik geïnteresseerd was in de functie van opvoedster. Dit voor een groep van 14 kinderen van 10 tot 12 jaar in plaats van de leefgroep voor motorisch gehandicapten waar ik voor geschreven had. Die kans liet ik niet voorbij gaan en heb kort daarna een gesprek gehad (met Rudi).
Aanvankelijk had ik niet het idee dat het echt iets voor mij kon zijn. Ik als gevoelig mens voor een groep met kinderen die tegen de puberteit aanzitten of erger: die puberen! Daarbij waren er drie sollicitatierondes. Maar tot mijn grote schrik kwam ik door de eerste twee en was de laatste meer een formaliteit (daar houden ze in België van). Had ik in 1 keer een baan! Dan weet je even niet wat je overkomt. Ik ben er nog van onder de indruk (maar dan op een andere manier). Per 1 oktober kon ik beginnen.
Het werk zelf; waaaaaaaaar zal ik beginnen? In het begin dacht ik vaak “Wat doe ik mezelf aan? Er zijn leukere manieren om een burn-out te krijgen!” Gelukkig ben ik zover dat het niet meer overleven is maar meer en meer leven. Mijn rooster is Chantal-onvriendelijk en dat zou ik willen veranderen. Ik werk 40 uur in de week en begin vaak pas in de late middag. Voor dit jaar zal ik echter niet veel veranderingen aan kunnen brengen.
De kinderen zijn de moeite. Ieder heeft zijn eigen gebruikswijze en in alle gevallen hebben ze een rugzak waar je “u” tegen zegt. Ik heb veel te leren en ben benieuwd waar het mij uiteindelijk brengt. Mijn twee collega’s hebben massa’s ervaring en leiden de groep alsof het niks is. Perfectionist als ik ben kijk ik daar tegenop maar creëer mijn eigen manier van werken.

Liefde
Laat ik dit even kort houden voor het gemak en mijn ongemak. Het blijft iets moois maar pijnlijk als het niet het gene is wat je hoopte dat het was of zou worden. Het blijft jammer dat ik alleen leer door ervaringen en niet door romans. Maar liefdesverdriet is iets universeels en inmiddels mijn hobby geworden! Ik heb er weer een goede vriend bij! ;-)

Mensen bedankt! Tot over…tja we zullen wel zien zeker!

Liefs!!!


(Hopelijk ruik ik voorlopig geen gas meer want een maand geleden is er bij ons een lek geconstateerd -> voor de mensen die erover nadenken te komen logeren.)